Ey Yolcu; Bu yolculuk için seçtiğin yol sonu olmayan bir yoldur. Seni, Sana ulaştırır.
Kendinden başlayıp, kendinden içeriye doğru yürüdüğünde attığın her adımla açtığın bir yoldur.
Tıpkı karla kaplı geniş bir ovada, göz gözü görmeyen bir tipi altında yürümek gibi.
Görüş mesafen sıfırdır sadece attığın adım ve adımını attığın an vardır. Çünkü Zamanda Yolculuk yapmak ancak "An"da yaşamakla mümkün olabilir. Bu yolculukta en ilkel içgüdülerin ve en gelişmiş sezgilerin refakat eder sadece sana. Ya eski izlerin üzerinden gidersin, ya da fırtına onları örtmüş, veya tipi görüşünü engellediğinden ya da sadece öyle seçtiğin için sen kendi yolunu yaratırsın.
Bu yüzden bir tek değil sonsuz sayıda yol vardır.

"Ya bir yol bulacağım, yada bir yol yapacağım" diyen belki de bir başka yaşamda sen olan bir yolcunun deyişi bu anı tanımlamak için çok uygundur.

Bu yolculukta temel prensip, ruh,beden ve zihin bütünlüğünü sağlamaktır.
Sürekli, yaşamla ölüm arasındaki bir noktada boş yere enerji harcamamak, zihinsel dinginliğe ulaşmak ve kendi bedenin üzerinde denetim kurmak şarttır.

Burada hiç bir yolcu bir diğerinden daha iyi yada daha kötü değildir. Sadece farklıdır.

Bu yolculukta öğrendiğin her şeyi kendinle mücadele için kullanırsın. En zor geçeceğin engel, en negatif yanın yani içindeki şiddettir. Bilmelisin ki bu yolu oluşturacak taşlar sevgiden oluşur.

Biz burada yolculara ancak farkındalığın kapısını gösterebiliriz.

O kapıdan geçmek, O Yolda yürümek, kendini tanımak Yolcu'nun elindedir.